بررسی مقدار کاهش بین دو گوشی حاصله از گوشی داخلی تهیه شده از رسیور سمعک جیبی و مقایسه آن با گوشی استاندارد

هدف: استفاده از پوشش بالینی در برخی مواقع تنها راه رسیدن به نتایج حقیقی آزمونهای شنوایی است که البته گاهی انجام آن با روشها و وسایل معمول میسر نمی باشد. در این راستا، روشهای مختلفی برای حل معضلات پوشش پیشنهاد شده که بهترین آن را می توان استفاده از گوشی های داخلی (به خاطر افزایش مقدار کاهش بین دو گوشی) ذکر کرد. روش بررسی: در پژوهش حاضر که در دپارتمان شنوایی شناسی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران صورت گرفت، از رسیور سمعک جیبی مدل 21-22 viennaton me برای ساخت گوشی داخلی استفاده شد و با مقایسه شبه تجربی میانگین کاهش بین دو گوشی (ia) حاصل از آن و گوشی مرسوم ادیومتر 822 ob بر روی 40 دانشجوی مذکر سنین 20 تا 25 سال، صورت گرفت. یافته ها: در روند بررسی ها مشخص گردید که مقدار (ia) در فرکانس 250،500،1000،2000 هرتز در گوشی داخلی بیشتر از گوشی مرسوم بوده، اما در فرکانس 4000 هرتز بازدهی گوشی داخلی کاهش یافته و منوط به محدودیت حداکثر شدت خروجی ادیومتر، مقدار ia قابل ارزیابی نیست. نتیجه گیری: از آنجا که گیرنده درج شده به آسانی قابل دسترس و آسان تر از مدل گوشی های معمولی است، این مدل از طرف شنوایی سنج ها توصیه می شود.